बावले, तूं अशीच राव

Posted By रुपाली मावजो कीर्तनी | 27 June 2013 07:46 IST

बावले, तूं अशीच राव

 

शोकेसींतले बावलेचेर

अचकीत आज नदर पडली

कितली सोबीत! कितली नाजूक!

भुरगेपणांतय अशीच आसली.

 

वांगडा म्हज्या खेळटाली

वेंगेत म्हज्या न्हीदताली,

 

नवे नवे कपडे घालून ,

सांगातान भोंवताली.

 

पिराय म्हजी वाडत गेली,

बावली मात तेदीच उरली

वेंग म्हजी सोडून ती

शोकेसीची सोबा जाली.

 

शिक्षण जालें, लग्न जालें,

भूरगेपण हांव विसरून गेलें

घरा दाराक इतले रमलें,

बावलेक नदरे आड केलें.

 

भुरगेपणांत खेळटना

तिजेंय लग्न लायिल्लें हांवें

व्हंकल कशी न्हेसोवन तिका

माटवांत लेगीत बसयिल्ली हांवें

 

तरीय ती तश्शी आसा,

हांव मात बदल्ले

वेंग तिजी सोडून हांवे,

धुवांक म्हज्या वेंगेन घेतले

 

खूब तेपान तिका आज

हातांत हांवें घेतली

कितली सोबीत! कितली नाजूक!

सदां अशीच उरतली

 

खिण भराक दिसले म्हाका

हांवेंय तेदेंच उरचें आसलें

कसलोच हुस्को नास्तना,

खेळ खेळ खेळटा आसले

 

पूण अेक काळ येतलो आसलो,

शोकेसीन पडटा आसलें

मोने कशें कोनशाक अेका

नदरे आड जाता आसलें

 

नाका बाबा नाका नाका,

असो दीस येवचो न्ही

नदरे आड जावन हांव

कोनशाक केन्नाच पडचे न्ही.

 

'बावले, तूं अशीच राव.

सदांच सोबीत, नाजूक राव.

म्हजे फाटल्यान लेगीत

म्हजी याद सगळ्यांक दीत राव.

       ---रुपाली किर्तनी